Verbum

анаматало́гія

(ад гр. onoma, -atos = імя + -логія)

тое, што і анамастыка.

анаматапе́я

(гр. onomatopoiia = словатворчасць)

словаўтварэнне шляхам гукапераймання (напр. «бабах», «бабахаць»).

анамео́неіс

(н.-лац. anomoeoneis)

аднаклетачная дыятомавая водарасць сям. навікулавых, якая пашырана ў прэсных вадаёмах і морах.

анамі́я

(фр. anomie = адсутнасць закону, арганізацыі)

маральна-псіхалагічны стан індывідуальнай і грамадскай свядомасці, які характарызуецца разлажэннем сістэмы каштоўнасцей і выражаецца ў апатыі, расчараванні ў жыцці, злачыннасці.

ана́мнез

(гр. anamnesis = успамін)

весткі аб гісторыі развіцця хваробы, атрыманыя ўрачом ад хворага.

ана́мніі

(ад ан- + амніён)

ніжэйшыя пазваночныя жывёлы (кругларотыя, рыбы, земнаводныя), у якіх у працэсе эмбрыянальнага развіцця не ўтвараюцца амніён і алантоіс.

анана́с

(н.-лац. ananas < ісп. ananas, ад індз. anana)

травяністая расліна сям. ананасавых, пашыраная ў трапічнай Амерыцы, а таксама духмяны сакаўны плод гэтай расліны залацістага колеру.

анані́зм

(ад ст.-яўр. Onan = <мя біблейскага персанажа)

ненармальнае (без палавога акта) задавальненне палавога пачуцця шляхам раздражнення палавых органаў.

анані́м

(гр. anonymos = безыменны)

1) аўтар літаратурнага твора або пісьма, які ўтаіў сваё імя;

2) літаратурны твор або пісьмо, на якім не пазначаны аўтар.

анані́мны

(гр. anonymos)

без прозвішча аўтара, без указання імя (напр. а-ая літаратура, а-ае пісьмо).