Verbum

амфітры́хі

(ад амфі- + гр. thriks, -ichos = волас)

бактэрыі з двума жгуцікамі, размешчанымі палярна на канцах клеткі.

амфітэа́тр

(гр. amphitheatron, ад amphi = па абодва бакі + theatron = відовішча)

1) месцы ў глядзельнай зале: у тэатры — за партэрам, у цырку — уступамі;

2) антычнае збудаванне для масавых відовішчаў, у якім рады для гледачоў узвышаліся паўкругам.

амфіу́мы

(н.-лац. amphiumidae)

сямейства жывёл атрада хвастатых земнаводных з кароткімі канечнасцямі, не прыстасаванымі для хады па зямлі; водзяцца ў балотах на паўднёвым усходзе ЗША.

амфіфі́ты

(ад омфі- + фіты)

водныя, прымацаваныя да грунту вадаёма расліны, большасць лістоў і кветак якіх размешчана пад вадой (напр. рагоз, трыснёг, стрэлкаліст).

амфіцэ́льны

(ад амфі- + гр. koiloma = паглыбленне)

дваякаўвагнуты (аб пазванках рыб, некаторых земнаводных і паўзуноў).

ан-

гл. а-.

ана-

(гр. ana = уверх)

першая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае рух угору, падмацаванне, паўторнае або зваротнае дзеянне.

анабазі́н

(ад анабазіс)

арганічнае атрутнае рэчыва, алкалоід; выкарыстоўваецца ў сельскай гаспадарцы для знішчэння шкодных насякомых.

анабазі́н-сульфа́т

(ад анабазін + сульфат)

прэпарат, які ў 1930—60 гг. выкарыстоўваўся для барацьбы са шкоднымі насякомымі раслін і жывёл.

анаба́зіс

(гр. anabasis)

расліна сям. лебядовых, пашыраная пераважна ў Сярэд. Азіі; змяшчае анабазін, мае лекавае значэнне.