Verbum

аміто́з

(ад а- + гр. mitos = нітка, тканка)

прамое дзяленне ядра ў раслінных і жывёльных клетках.

амі́чны

(ад ом)

які вылічаецца ў омах (напр. а-ае супраціўленне).

а́мія

(лац. amia)

рыба атрада аміяпадобных, якая жыве ў неглыбокіх вадаёмах Паўн. Амерыкі; глейная рыба.

амія́к

(ад лац. ammoniacum < гр. ammoniakon)

злучэнне азоту з вадародам, бясколерны газ з едкім непрыемным пахам; выкарыстоўваецца для атрымання азотнай кіслаты, соды і штучных угнаенняў.

аміяка́ты

(ад аміяк)

прадукты далучэння аміяку да іншых рэчываў; выкарыстоўваюцца як вадкія ўгнаенні.

амія́нт

(гр. amiantos = чысты)

мінерал з групы амфіболаў, адна з разнавіднасцей азбесту.

амле́т

(фр. omelette)

страва з разбоўтаных яец з дабаўленнем мукі і малака.

амнапо́н

(ад лац. omnis = увесь, усякі + гр. opion = макавы сок)

лекавы прэпарат, які выкарыстоўваецца як болесуцішальны сродак.

амнезі́я

(гр. amnesia = бяспамяцтва)

парушэнне памяці, пры якім немагчыма ўзнавіць сфарміраваныя раней паняцці, уяўленні; прагал у прыпамінанні (параўн. парамнезія).

амніён

(гр. amnion = абалонка зародка)

унутраная абалонка зародка вышэйшых пазваночных жывёл і чалавека, а таксама некаторых беспазваночных, напр. насякомых.