Verbum

аміла́н

(ад аміды)

разнавіднасць сінтэтычнага валакна з поліамідаў.

амілапекці́н

(ад гр. amylon = крухмал + пекцін)

састаўная частка крухмалу, разгалінаваны поліцукрыд, утвораны рэшткамі глюкозы; выкарыстоўваецца як клей і ў харчовай прамысловасці.

амілапла́сты

(ад гр. amylon = крухмал + -пласт)

лейкапласты расліннай клеткі, якія назапашваюць крухмал.

амілацэта́т

(ад гр. amylon = крухмал + ацэтат)

арганічнае злучэнне, амілавы эфір воцатнай кіслаты, бясколерная вадкасць.

аміле́н

(ад гр. amylon = крухмал)

ненасычаны вуглевадарод з адной падвойнай сувяззю і пяццю атамамі вугляроду ў малекуле.

амілінтры́ты

(ад гр. amylon = крухмал + нітрыты)

складаныя эфіры амілавых спіртоў і азоцістай кіслаты.

аміло́за

(ад гр. amylon = крухмал)

лёгкарастваральная ў вадзе састаўная частка крухмалу.

аміло́ід

(ад гр. amylon = крухмал + -оід)

1) шклопадобнае рэчыва бялковага характару, якое ўтвараецца ў тканках арганізма пры амілаідозе-;

2) запасная клятчатка ў абалонках клетак насення.

амімі́я

(ад а- + гр. mimos = спадчыннік)

аслабленне або поўная адсутнасць мімікі, што назіраецца пры некаторых хваробах нервовай сістэмы.

амі́н

(гр. amen, ад ст.-яўр. āmên)

заключнае слова хрысціянскіх малітваў, пропаведзей, якое азначае «так», «правільна».