Verbum

маніфе́ст

(фр. manifeste, ад лац. manifestus = яўны)

1) урачысты пісьмовы зварот урада да насельніцтва з выпадку важнай падзеі;

2) палітычны зварот праграмнага характару;

3) пісьмовы выклад літаратурных або мастацкіх прынцыпаў якога-н. напрамку або групы.

маніфестава́ць

(польск. manifestować, ад лац. mamfestare)

прымаць удзел у маніфестацыі.

маніфеста́нт

(лац. manifestans, -ntis = які праяўляецца)

удзельнік маніфестацыі.

маніфеста́цыя

(польск. manifestacja, ад лац. manifestatio = выяўленне, выкрыццё)

масавае выступленне, вулічнае шэсце для выражэння салідарнасці або пратэсту.

маніхеі́зм

(ад перс. Mani = імя персідскага філосафа 3 ст.)

рэлігійнае вучэнне, якое ўяўляе сабой сінтэз зораастрызму, хрысціянства і гнастыцызму, узнікла ў 3 ст. на Блізкім Усходзе.

ма́нія

(гр. mania = шаленства, захапленне, цяга)

1) псіхічна хваравіты стан, пры якім свядомасць і пачуцці сканцэнтроўваюцца на адной якой-н. ідэі (напр. м. велічы);

2) перан. моцная цяга, схільнасць да чаго-н. (напр. м. пісаць вершы).

маніяка́льны

(фр. maniacal, ад гр. mania = шаленства, захапленне, цяга)

звязаны з маніяй (напр. м. стан).

ма́нка

(іт. manco)

недаважванне тавару, недастача ў касавых сумах у выніку памылкі ў запісах або праліку касіра.

ма́нкі

(англ. monkey = малпа)

парны танец амерыканскага паходжання з характэрнымі крыўляннямі, якія імітуюць рухі малпы.

манкі́раваць

(фр. manquer)

нядбайна адносіцца да сваіх абавязкаў (напр. м. заняткамі).