Verbum

глянцзі́льбер

(ням. Glanzsilber, ад Glanz = бляск + Silber = срэбра)

рэчыва, якое змяшчае плаціну або паладый; выкарыстоўваецца для жывапісу на фарфоры.

глясэ́

(фр. glacé = ледзяны)

1) замарожаны;

кава г. — чорная кава з марожаным;

2) тонкая шаўковая бліскучая тканіна.

гляцые́лаг

(ад лац. glacies = лёд + -лаг)

спецыяліст у галіне гляцыялогіі.

гляцыядыслака́цыя

(ад лац. glacies = лёд + дыслакацыя)

дэфармацыя горных парод, якія ўтвараюць ложа ледніка пад уздзеяннем яго вагі і руху.

гляцыядыяпі́р

(ад лац. glacies = лёд + гр. diapeiro = пранізваю)

антыклінальная складка, якая ўзнікла пад ледніковым уздзеяннем у выніку ўкаранення адных парод у другія.

гляцыяізастазі́я

(ад лац. glacies = лёд + ізастазія)

вертыкальныя рухі зямной кары пад ледніковай нагрузкай.

гляцыяка́рст

(ад лац. glacies = лёд + карст)

з’явы, якія суправаджаюць раставанне нерухомага лёду і ўзнікненне пры гэтым розных форм рэльефу і парушэнняў у заляганні горных парод.

гляцыя́л

(лац. glacialis = ледзяны)

адрэзак часу на працягу антрапагену, які характарызуецца значным пахаладаннем клімату і насоўваннем ледніковага покрыва на раўніны ў сярэдніх шыротах; ледніковая эпоха.

гляцыяло́гія

(ад лац. glacies = лёд + -логія)

навука, якая вывучае паходжанне, фізічныя ўласцівасці, развіццё, геаграфічнае пашырэнне леднікоў і магчымасці іх гаспадарчага выкарыстання.

гляцыя́льны

(лац. glacialis = ледзяны)

які адносіцца да лёду, асабліва да леднікоў.