Verbum

амальгама́цыя

(фр. amalgamation, ад ар. al-malgam = амальгама)

1) раствор металу ў ртуці, атрыманне амальгамы;

2) пакрыццё металу, шкла амальгамай;

3) здабыванне металаў шляхам змочвання руд ртуццю;

4) зліццё фірмаў у адну акцыянерную кампанію.

амана́л

[ад ам(оній) + ал(юміній)]

выбуховае рэчыва, у склад якога ўваходзяць амоніевая салетра, алюміній, вугаль, парафін; выкарыстоўваецца ў ваеннай і горнай справе.

амана́т

(ар. amanat)

заложнік у Стараж. Русі і некаторых усходніх краінах.

аманіма́цыя

(ад амонімы)

стылістычная фігура ў паэтыцы, спалучэнне слоў з аднолькавым коранем, але неаднолькавых паводле граматычнай катэгорыі.

аманімі́я

(гр. homonymia)

лінгв. гукавое супадзенне слоў, якія маюць рознае значэнне.

амані́ты​¹

[ад амо(ній) + лац. nitrogenium = азот]

аміячна-салетравыя выбуховыя рэчывы, у склад якіх уваходзяць нітразлучэнні.

амані́ты​²

(н.-лац. ammonitida, ад гр. Ammon = імя старажытнаегіпецкага бога, якога малявалі з рагамі барана)

падклас вымерлых галаваногіх малюскаў са спіральна закручанай ракавінай, якія жылі ў палеазоі і мезазоі.

аманіфіка́цыя

(ад амоній + -фікацыя)

працэс выдзялення аміяку пры разлажэнні азотных арганічных злучэнняў.

аманія́к

(лац. ammoniacum, ад гр. ammoniakon)

водны раствор аміяку, нашатырны спірт.

амано́ліз

(ад амоній + -ліз)

абменны працэс у арганічных злучэннях пры ўзаемадзеянні з аміякам.