Verbum

ізагі́псы

(ад іза- + гр. hypsos = вышыня)

ізалініі вышыні зямной паверхні над узроўнем мора.

ізагло́са

(ад іза- + глоса)

лінія на дыялекталагічнай карце, якая абазначае граніцу пашырэння асобнай моўнай з’явы.

ізаго́ны

(гр. іза- + -гон)

ізалініі арыентацыі пэўнай фізічнай велічыні (напр. у метэаралогіі — напрамак ветру, у астраноміі — сонечнага зацьмення).

ізагра́ф

(ад іза- + -граф)

мастак-іканапісец.

ізагра́фія

(ад іза- + -графія)

1) дакладнае ўзнаўленне якіх-н. пісьмён, рукапісаў, почыркаў і інш.;

2) іканапіс.

ізадро́м

(ад іза- + -дром)

устройства, якое забяспечвае гнуткую зваротную сувязь у аўтаматычных рэгулятарах.

ізадына́мы

(ад іза- + гр. dynamis = сіла)

ізалініі напружання магнітнага поля Зямлі.

ізадэ́нсы

(ад іза- + лац. densus = шчыльны)

ізалініі густаты паветра.

ізазі́мы

[ад іза- + (эн)зімы]

тое, што і ізаферменты.

ізазо́ма

(ад ba- + гр. zoma = пояс)

насякомае атрада перапончатакрылых; шкодзіць зерневым культурам, травам і пладовым дрэвам.