Verbum

маршырава́ць

(ням. marschieren)

1) хадзіць, ісці маршам;

2) ісці мерным шагам, па-ваеннаму.

марш-мане́ўр

(фр. marchemanoeuvre)

перамяшчэнне вялікіх вайсковых злучэнняў на тэатры ваенных дзеянняў з мэтай перагрупоўкі сіл.

марыён

[лац. (mor)morion]

мінерал класа сілікатаў, чорная разнавіднасць кварцу, выкарыстоўваецца ў радыё- і электратэхніцы.

мары́мба

(ісп. marimba, з афр.)

1) афрыканскі ўдарны музычны інструмент, разнавіднасць ксілафона;

2) язычковы шчыпковы музычны інструмент, пашыраны ў Конга і Усх. Афрыцы.

мары́на

(іт. marina, ад лац. marinus = марскі)

твор пейзажнага жывапісу, у якім адлюстраваны марскі краявід.

марынава́ць

(фр. mariner)

1) кансерваваць, прыгатоўваць грыбы, агародніну, рыбу ў марынадзе;

2) перан. свядома затрымліваць вырашэнне якой-н. справы або каго-н. у якім-н. стане, званні.

марына́д

(фр. marinade)

1) вадкасць з воцатам, алеем і вострымі прыправамі, якой заліваюць прадукты пры марынаванні;

2) марынаваны прадукт.

марыні́зм

(ад лац. marinus = марскі)

імкненне дзяржавы да панавання на моры, якое ажыццяўляецца шляхам павелічэння колькасці ваенна-марскіх баз, марскіх узбраенняў і г.д.

марыні́ст

(фр. manniste, ад лац. marinus = марскі)

мастак, які малюе марскія краявіды.

мары́скі

(ісп. moriscos, ад moros = маўры)

частка маўрытанскага насельніцтва ў сярэдневяковай Іспаніі, якая засталася пасля Рэканкісты, прымусова прыняўшы хрысціянства.