Verbum

абсалю́цыя

(лац. absolutio = вызваленне)

1) пастанова суда, якая вызваляе падсуднага ад пакарання;

2) адпушчэнне грахоў (у католікаў).

абса́нс

(фр. absence = адсутнасць)

раптоўны кароткачасовы несвядомы стан, які ўзнікае пры некаторых формах эпілепсіі.

абсарбе́нты

(лац. absorbens, -ntis = якІ́ паглынае)

рэчывы, здольныя да абсорбцыі 1.

абсарбі́раваць

(лац. absorbere)

хім. паглынаць, усмоктваць.

абсе́нт

(фр. absinthe = палын)

спіртны напітак, горкая настойка на палыне.

абсентэі́зм

(ад лац. absens, -ntis = адсутны)

1) ухіленне ад выканання грамадскіх абавязкаў, напр. ад удзелу ў выбарах, сходах;

2) форма землеўладання, пры якой землеўласнік, не маючы непасрэдных адносін да вытворчасці, атрымлівае даход у выглядзе рэнты.

абсервато́рыя

(н.-лац. observatorium, ад лац. observare = назіраць)

навуковая ўстанова, у якой з дапамогай спецыяльных прыбораў вядуцца астранамічныя, геафізічныя, метэаралагічныя назіранні.

абсерва́цыя

(лац. observatio)

1) уважлівае нагляданне, сачэнне, агляд, 2) назіранне на працягу пэўнага тэрміну над ізаляванымі ў спецыяльным памяшканні здаровымі людзьмі, якія маглі мець кантакт з хворымі;

3) вызначэнне месцазнаходжання судна па берагавых прадметах або па нябесных свяцілах.

абсе́сіі

(с.-лац. obsessio)

міжвольныя думкі, успаміны, сумненні, якія суправаджаюцца ўсведамленнем іх хваравітасці і цяжкім пачуццём неадольнасці.

абсі́дыя

(н.-лац. absidia)

грыб сям. мукоравых, які расце на глебе, раслінных і жывёльных рэштках.