Verbum

філадро́мус

(н.-лац. philodromus)

павук сям. бакаходаў, які жыве на нізкіх раслінах і кустах, ствалах дрэў, адкрытых месцах.

філадэ́ндран

(н.-лац. philodendron, ад гр. phyllon = ліст + dendron = дрэва)

вечназялёная дрэвападобная або травяністая расліна сям. ароідных з лазячымі сцёбламі і буйным перыстым лісцем, пашыраная ў трапічных лясах Амерыкі; на Беларусі вырошчваецца як лісцева-дэкаратыўная.

філака́ктус

(ад гр. phyllon = ліст + кактус)

гібрыдная форма, атрыманая ад скрыжоўвання эпіфілума з буйнакветкавымі цэрэусамі і пашыраная ў тропіках Цэнтр. і Паўд. Амерыкі; дае ядомыя плады.

філакарты́ст

(ад філакартыя)

чалавек, які займаецца філакартыяй.

філакарты́я

(ад гр. philos = сябар + chartes + аркуш паперы)

калекцыяніраванне ілюстраваных паштовак.

філакары́ды

(н.-лац. phyllocarida)

надатрад вышэйшых ракападобных.

філакла́дый

(ад гр. phyllon = лісток + kladion = галінка)

лістападобна расшыраная галінка, якая выконвае функцыі лісця.

філаксе́ра

(ад гр. phyllon = лісток + kseros = сухі)

насякомае падатрада тлей, якое паразітуе на раслінах, пераважна на вінаградзе.

філакты́нія

(н.-лац. phyllactinia)

сумчаты грыб сям. мучніста-расяных, які развіваецца на лісці бярозы і ляшчыны.

філало́гія

(гр. philologia, ад phileo = люблю + logos = вучэнне)

сукупнасць навук, якія вывучаюць мову і літаратуру якога-н. народа або групы народаў (напр. класічная ф., славянская ф., беларуская ф.).