béißen
*
1.
vt
1) куса́ць, джа́ліць
auf die Zúnge ~ — прыкусі́ць язы́к (тс. перан.)
um sich (A) ~ — агрыза́цца
nichts zu ~ háben — не мець ні кава́лка хле́ба
2) то́ркаць (пра рыбу)
2.
vi пячы́, шчыпа́ць
der Rauch beißt in die Áugen — дым есць во́чы
Béißkorb
m -(e)s, -körbe дыял. намо́ры́нік
Béißzange
f -, -n абцугі́, куса́чкі
Béitrag
m -(e)s, -träge узно́с, укла́д; ахвярава́нне
éinen ~ zu etw. (D) léisten — уне́сці ўкла́д у што-н.
béitragen
* vi (zu D) садзе́йнічаць (чаму-н.); спрычыня́цца (да чаго-н.)
béitreten
* vi (s) (D) уступа́ць (у якую-н. арганізацыю); далуча́цца (да каго-н., чаго-н.)
Béitritt
m -(e)s, -e (zu D) уступле́нне (у што-н.), далучэ́нне (да чаго-н.)
Béitrittserklärung
f -, -en зая́ва аб уступле́нні (у што-н.) [далучэ́нні (да чаго-н.)]
Béiwagen
m -s, - каля́ска (у матацыкла); чыг. прычапны́ ваго́н