béimischen
vt (D) даме́шваць, падме́шваць
Bein
I
n -(e)s, -e
1) нага́
2) но́жка (стала i г.д.)
láufen*, was die ~e können — бе́гчы з усі́х ног
◊ was man nicht im Kópfe hat, muss man in den ~en háben — ≅ дурна́я галава́ нага́м спако́ю не дае́
wíeder auf die ~e kómmen* — вы́здаравець
II
n -(e)s, -e ко́стка, косць
◊ du bist mein Fleisch und ~ — ты мая́ плоць і кроў
béinah, béinahe
adv ама́ль, ле́дзь(ве) не…
er ist ~ fünfzig Jáhre alt — яму́ ама́ль пяцьдзеся́т гадо́ў
Béinbruch
m -(e)s, -brüche пало́м нагі́ [ко́сці]
beínhalten
vt утры́мліваць, ахо́пліваць
béipflichten
vi (j-m in D) згаджа́цца (з кім-н. адносна чаго-н.)
ich pflíchte Íhnen bei — я зго́дзен з Ва́мі
Béirat
m -(e)s, -räte
1) ра́да; камі́сія
2) уст. ра́дца; кансульта́нт