ánklopfen
1.
vi пасту́каць (у дзверы)
bei j-m ~ — праве́даць каго́-н.; перан. закі́нуць ву́ду, нама́цаць гле́бу
2.
vt прыбі́ць, прымацава́ць
ánknipsen
vt уключа́ць, запа́льваць (уключальнікам)
ánknüpfen
1.
vt
1) прывя́зваць
2) завя́зваць (знаёмства); распачына́ць (размову)
2.
vi
1) (an A) зыхо́дзіць (з чаго-н.)
an etw. (A) anknüpfend — зыхо́дзячы з чаго́-н.; у су́вязі (з чым-н.)
2) праця́гваць (што-н.)
Ánknüpfungspunkt
m -es, -e агу́льны інтарэ́с; кро́пка сутыкне́ння
ánkommen
*
1.
vi (s)
1) прыязджа́ць, прыхо́дзіць, прыбыва́ць (куды-н. – in D)
2) (auf A) зале́жаць (ад каго-н., чаго-н.), вызнача́цца (кім-н., чым-н.)
3) атрыма́ць ме́сца
er ist als Árbeiter ángekommen — ён уладкава́ўся рабо́чым
4)
es kommt dárauf an… — у залежнасці ад абста́він, гэ́та зале́жыць ад…
2.
vt апано́ўваць
die Furcht kam ihm an — ім авало́даў страх
ánkoppeln
vt тэх. злуча́ць; састыко́ўваць; счэ́пліваць
Ánkömmling
m -s, -e пры́хадзень, пры- е́зджы