ánfachen
vt раздзьму́хваць; перан. узбуджа́ць (пачуцці)
ánfahren
*
1.
vt
1) падво́зіць, прыво́зіць
2) нае́хаць (на каго-н.)
3) разм. накрыча́ць, напа́сці (на каго-н.)
2.
vi (s)
1) прыязджа́ць, набліжа́цца
2) ад’язджа́ць
der Zug fährt an — цягні́к ад’язджа́е
Ánfahrt
f -, -en
1) прые́зд, прыбыццё
2) пры́стань; пад’е́зд, пад’язна́я даро́га
ánfallen
*
1.
vt
1) напада́ць (на каго-н.)
2) апано́ўваць (каго-н.)
2.
vi (s) узні- ка́ць; збіра́цца
in der nächsten Wóche wird viel Árbeit ~ — на насту́пны тддзень набра́лася мно́га рабо́ты
Ánfang
m -(e)s, -fänge
1) пача́так
kéinen ~ fínden* — не ве́даць, з чаго́ пача́ць
séinen ~ néhmen* — пачына́цца
von ~ an — з са́мага пача́тку
2) pl зараджэ́нне, пачатко́вы перы́яд
ánfangen
*
1.
vt пачына́ць, пачына́ць рабі́ць (што-н.)
was fánge ich nun an? — што мне цяпе́р рабі́ць?
von vorn ~ — пачына́ць спача́тку
◊ mit ihm ist nichts ánzufangen — з ім ка́шы не зва́рыш
2.
vi пачына́цца
es fängt an zu régnen — пачына́ецца дождж
ánfangs
adv напача́тку, спача́тку
Ánfangsgründe
pl пача́ткі (якой-н. навукі)
Ánfangsstadium
n -s, -i¦en пе́ршая ста́дыя