ánhaben
vt
1) насі́ць, мець пры сабе́, быць апрану́тым
er hátte éinen Mántel an — на ім было́ паліто́
2)
(j-m etw.) ~ wóllen — злава́ць (на каго-н. за што-н.)
ánhaften
vi
1.
прыстава́ць, прыліпа́ць, чапля́цца 2.
(D) быць уласці́вым (каму-н., чаму-н)
ánhaken
vt
1) (an A) прычэ́пліваць (да чаго-н.)
2) адзнача́ць пту́шачкай
Ánhalt
m -(e)s, -
1) падста́ва; наго́да, прычы́на
2) перапы́нак, пярэ́рва
3) прыпы́нак
4) апі́рышча
ánhalten
*
1.
vt спыня́ць, затры́мліваць
den Átem ~ — затаі́ць дыха́нне
2) (zu D) прывуча́ць (да чаго-н.)
2.
vi
1) спыня́цца, затры́млівацца
der Bus hält an — аўто́бус спыня́ецца
2) цягну́цца, до́ўжыцца
das Wétter wird ~ — надво́р’е пратрыма́ецца
3.
(sich)
(an D) трыма́цца (за што-н.)
ánhaltend
a праця́глы; трыва́лы
~er Béifall — праця́глыя апладысме́нты
Ánhalter
(per) ~ fáhren — разм. е́хаць на спадаро́жных машы́нах
Ánhaltspunkt
m -(e)s, -e пункт апо́ры [арыента́цыі]
ánhand
[an Hand]
prp (G) або, von (D) з дапамо́гай (чаго-н.), на падста́ве (чаго-н.)
~ von Unterlágen — на падста́ве дакуме́нтаў