пахо́д Бойкае месца, дзе ходзяць і ездзяць (Слаўг.).
пахо́насць Адхон, спад гары, берага (Нясв., Слаўг.).
пахо́ў Пограб, склеп (Гродз., Зах. Бел. Др.-Падб.).
па́цепнік
1. Дробны хмызняк; кусты (Віц., Нас., Тал. Мядзв., Сен. Чашн. Касп., Слаўг.). Тое ж па́цяпнік (Мсцісл. Юрч., Слаўг.), пашы́йнік (Лёзн.), поцябнік (Слаўг.), поцяпнік (Слаўг., Смален.).
2. Дробныя бярозавыя дровы (Маг. губ. вед., 1854, № 47, 843).
па́цепнішча Абшар дробнага зарасніку; месца, дзе высечаны нізкарослы параснік (Слаўг.). Тое ж поцябнік, поцябкі (Слаўг.).
пацёкі
1. Намывы пяску пасля ліўневага дажджу (Мсцісл. «Маладосць», 1968, №12, 44).
2. Тоненькія ручайкі на крынічным месцы; мокрае месца (Слаўг.). Тое ж поцяк, поцякі, поцягі, паця́гвіны (Слаўг.).
паця́жына Лагчына паміж грудоў, узгоркаў; нізкае месца падоўжанай формы (Стаўбц.).
□ ур. Пацяжына (сенажаць, лес) Стаўбц. (Прышч.).
пацяро́б Сенажаць на месцы высечанага лесу або выцерабленых кустоў (Лях.). Тое ж пацярэбак (Стол.), поцяраб (Гарад. Касп.), поцераб (пагранічча Ігум. і Бабр. пав. Мін. губ. Серб. 1915, 4, Стол.).
□ в. Це́рабут Мін. (Серб. 1915, 4).
пачы́нак
1. Новае поле на месцы ляда (Слаўг.). Тое ж пачы́н (Слаўг.).
2. Першая сяліба; выселак, маленькая вёсачка; новасялібнае месца (Нас. АУ). Тое ж пачы́н (Слаўг.).
□ в. Замошша Пачынак Віц. (Рам. Мат.), г. Пачы́нак Смален. вобл.
па́ша
1. Месца, дзе пасецца жывёла (БРС). Тое ж па́жа (Глуск. Янк. I, паўдн. ч. Слуцк. пав. Нарысы, 108, р. Пціч. Серб. 1915, 39, Сал., Стол.), па́дбішча (Маз.), па́звішча (Сал.), па́збішча (Леп., Слаўг.), па́ства (Жытк., Нас. АУ, Рэч., Слаўг., Уш.), па́ста (Зах. Бел. Др.-Падб., Слаўг.), паствіска (Нас. АУ), па́ставень (Сядл. губ. Бес. 310), па́сціва (Слаўг.), пасцьва (Нас. АУ), пасаві́ска (Зах. Палессе Талст.), па́свішча (Гродз., Смарг.), па́сбішча (Лаг.), пэбі́шча (Докш.).
2. Ворная зямля (Нас.).