паўстава́ць, паўста́ць
1. (пачаць паўстанне) éinen Áufstand begínnen* (
2. (на абарону) sich erhében* (
уве́сь наро́д паўста́ў су́праць захо́пнікаў das gánze Volk erhób sich gégen die Éindringlinge; (абурацца) sich empören (
3.
паўстава́ць, паўста́ць
1. (пачаць паўстанне) éinen Áufstand begínnen* (
2. (на абарону) sich erhében* (
уве́сь наро́д паўста́ў су́праць захо́пнікаў das gánze Volk erhób sich gégen die Éindringlinge; (абурацца) sich empören (
3.
паўстаго́ддзя
паўста́нак
паўста́нец
паўста́нне
узбро́енае паўста́нне ein bewáffneter Áufstand;
закліка́ць да паўста́ння zum Áufstand áufrufen*;
вы́клікаць паўста́нне éinen Áufstand errégen;
задушы́ць паўста́нне сі́лаю збро́і den Áufstand mit Wáffengewalt unterdrücken;
паўста́нне ўспы́хнула ein Áufstand ist áusgebrochen
паўста́нцкі áufständisch, Áufstands-
паўсур’ёзны hálbernst
паўсю́дна
паўсю́дны állgemein, über¦áll vórkommend
паўсю́ды, паўсю́ль