Verbum

камплектава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. камплектаваць, камплектавацца.

камплектава́цца, ‑туецца; незак.

1. Набірацца ў камплект; дапаўняцца да камплекту. Народныя дружыны камплектуюцца з лепшых прадстаўнікоў моладзі.

2. Зал. да камплектаваць.

камплектава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак., што.

Складаць камплект чаго‑н., дапаўняць да камплекту. Камплектаваць каманду. Камплектаваць школу.

камплекта́цыя, ‑і, ж.

Забеспячэнне якога‑н. аб’екта поўным камплектам чаго‑н.

кампле́ктнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць камплектнага. Камплектнасць мэблевых вырабаў.

кампле́ктны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да камплекту. Камплектны выпуск прадукцыі. Камплектная пастаўка дэталей. // Які ўтварае камплект, знаходзіцца ў камплекце. Камплектнае абсталяванне. Камплектны нож.

камплекто́вачны, ‑ая, ‑ае.

Які займаецца камплектоўкай, звязаны з камплектоўкай. Камплектовачны цэх. Камплектовачныя работы.

камплекто́ўка, ‑і, ДМ ‑тоўцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. камплектаваць.

камплекто́ўшчык, ‑а, м.

Той, хто займаецца камплектоўкай, камплектаваннем чаго‑н. Камплектоўшчык дэталей.

камплекто́ўшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да камплектоўшчык.