Verbum

панажы́, ‑оў; адз. понаж, ‑а.

Спец. Прылада ў ткацкім станку ў выглядзе дзвюх або некалькіх дошчачак пад кроснамі, пры дапамозе якіх нагамі прыводзяцца ў рух ніты. Скоранька ходзяць пад босымі нагамі пакажы ды лоўка снуецца ў пражы хадун-чаўнок. Каваль.

панажыва́цца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.

Нажыцца, атрымаць прыбытак — пра ўсіх, многіх.

панажыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго.

Нажыць паступова што‑н. (пра маёмасць).

панажына́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Нажаць многа чаго‑н. Жанкі на густым жыце панажыналі па пяцьдзесят снапоў. Мурашка.

паназапа́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Назапасіць паступова ў вялікай колькасці.

паназіра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., за кім-чым і без дап.

Пазіраць некаторы час. Паназіраць за хворай. □ Данік і Анатоль, косячы траву, павінны паназіраць за вартай, разведаць подступы. Шамякін. Павел пастаяў, паназіраў — усё ішло сваім парадкам. Гроднеў.

паназнача́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Прызначыць на якую‑н. пасаду, працу і пад. усіх, многіх.

2. Устанавіць, вызначыць што‑н. усім, многім. Паназначаць пенсіі.

3. Абазначыць, памеціць якім‑н. чынам усё, многае. Вырашылі [юныя натуралісты] заўтра ж схадзіць у лес, падшукаць і паназначаць кусты для перасадкі. Дубоўка.

панайма́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Наняць, згадзіць многіх, многае.

панака́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каму і без дап.

Паказаць, паведаміць усім, многім. [Бацька:] — Дык мы ж твайго вяселля не гулялі, то дома параіліся ды сёння і згуляем.. Я ўжо там і гасцям панаказваў. Сабаленка.

панака́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго, чым і без дап.

Разм. Нака́паць у многіх месцах.