паназіра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., закім-чым і без дап.
Пазіраць некаторы час. Паназіраць за хворай. □ Данік і Анатоль, косячы траву, павінны паназіраць за вартай, разведаць подступы.Шамякін.Павел пастаяў, паназіраў — усё ішло сваім парадкам.Гроднеў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)