Verbum

пне́вішча, ‑а, н.

Месца, пакрытае пнямі.

пне́ўе, ‑я, н., зб.

Пні. Васілька аж паморшчыўся ад болю, да таго нылі ногі, збітыя аб пнеўе, аб вузлаватыя карэнні дрэў. Лынькоў.

пнеўма...,

Першая састаўная частка складаных слоў: 1) якая адпавядае па значэнню слову «пнеўматычны», напрыклад: пнеўмааўтаматыка, пнеўмапрабойнік; 2) якая паказвае на адносіны да лёгкіх, напрыклад: пнеўмаграма, пнеўмасклероз.

[Ад грэч. pnéuma — дыханне і pnéumōn — лёгкія.]

пнеўмааўтама́тыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Раздзел аўтаматыкі, аб’ектам вывучэння якога з’яўляюцца сродкі аўтаматыкі.

пнеўмагра́ма, ‑ы, ж.

Графічны наказ дыхальных рухаў грудной клеткі, якія характарызуюць работу лёгкіх.

пнеўмакасцю́м, ‑а, м.

Герметызаваны высотны касцюм лётчыка.

пнеўмако́к, ‑а, м.

Бактэрыя, узбуджальнік пнеўманіі.

[Новалац. pneumococcus.]

пнеўмако́кавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пнеўмакока, які выклікаецца пнеўмакокамі. Пнеўмакокавая хвароба.

пнеўмані́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пнеўманіі.

пнеўмані́я, ‑і, ж.

Запаленне лёгкіх.

[Ад грэч. pneymon — лёгкае.]