Verbum

капірава́льны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць, прызначаецца для капіравання. Капіравальны апарат. Капіравальная папера. Капіравальны аловак.

капірава́льшчык, ‑а, м.

Тое, што і капіроўшчык.

капірава́льшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да капіравальшчык.

капірава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. капіраваць.

капірава́цца, ‑ру́ецца; незак.

Зал. да капіраваць.

капірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., каго-што.

1. Знімаць, рабіць копію з чаго‑н. Капіраваць чарцяжы. Капіраваць карціну.

2. перан. Пераймаць, падрабляць чые‑н. рухі, міміку і пад. Паліцэйскія заходзіліся ад таго, як трапна капіраваў фельдфебеля малады паліцэйскі. Мікуліч. // Слепа пераймаць што‑н., некрытычна карыстацца чым‑н. Пісьменнік не захапляецца выпадковымі з’явамі жыцця, не капіруе яго, а, глыбока асэнсаваўшы падзеі, раскрывае заканамернасць гістарычнага працэсу. Арабей.

3. Друкаваць што‑н. з дапамогай гектографа, светапісу, капіравальнага апарата.

капі́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Разм. Капіравальная папера. Пісаць пад капірку. □ З канапы Валодзя дастаў пішучую машынку, падрыхтаваў паперу, капірку і пачаў друкаваць зводку. Новікаў.

капіро́вачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да капіроўкі. Капіровачныя работы.

капіро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы, ж.

Дзеянне паводле дзеясл. капіраваць (у 1, 3 знач.).

капіро́ўшчык, ‑а, м.

Чалавек, які займаецца капіроўкай, капіраваннем.