папамата́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго.
Разм. Матаць доўга, неаднаразова.
папамаха́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чым.
Разм. Махаць доўга, неаднаразова.
папама́хваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чым.
Разм. Тое, што і папамахаць.
папамачы́ць, ‑мачу, ‑мочыш, ‑мочыць; зак., каго-што і чаго.
Разм. Мачыць доўга, неаднаразова; памачыць многа чаго‑н.
папаме́раць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго.
Разм. Мераць доўга, неаднаразова; памераць многа чаго‑н. [Уладзімір:] — Эх, колькі я сваімі нагамі папамераў зямлі! Скрыган.
папаме́рзнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. папамёрз, ‑мерзла; зак.
Разм. Мерзнуць доўга, неаднаразова. [Максім Зялёнка:] — У крадуць [рукавіцы], тады папамерзнеш... Нядзведскі.
папаме́сці, ‑мяту, ‑мяцеш, ‑мяце; ‑мяцём, ‑мецяце; пр. папамёў, ‑мяла, ‑ло; зак.
Месці доўга, неаднаразова.
папаме́шваць 1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго.
Разм. Тое, што і папамясіць.
папаме́шваць 2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго.
Разм. Тое, што і папамяшаць.
папамле́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.
Разм. Млець неаднаразова. У іншы б момант дык Мікуць успомніў бы, як Ладымер сам папамлеў. Чорны.
папамо́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. папамок, ‑ла; зак.
Разм. Мокнуць доўга, неаднаразова.