Verbum

карэ́ктнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць карэктнага. Карэктнасць у абыходжанні са старэйшымі. // Карэктныя паводзіны. Вылучацца карэктнасцю.

карэ́ктны, ‑ая, ‑ае.

Тактычны, ветлівы, далікатны. Карэктны чалавек. Карэктная заўвага. □ Арцёмава заўсёды была роўнай у абыходжанні, калі можна так сказаць, — карэктнай. Шынклер.

[Ад лац. correctus — папраўлены, выпраўлены.]

карэкту́ра, ‑ы, ж.

1. Праверка і вымаўленне друкарскага набору; карэкціраванне. Зрабіць карэктуру.

2. Адбітак з друкарскага набору, прызначаны для выпраўлення памылак. Вычытваць карэктуру. □ — Гэта — карэктура. У наборы могуць памылкі быць. Іх трэба выправіць. Шынклер.

[Ад лац. correctura — тое, што трэба выправіць.]

карэкту́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да карэктуры. Карэктурныя знакі. Карэктурныя лісты.

карэкты́ў, ‑тыва, м.

Папраўка, частковае змяненне чаго‑н. Унесці карэктывы ў праект.

[Ад лап. correctus — выпраўлены.]

карэкці́раванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. карэкціраваць.

карэкці́равацца, ‑руецца; незак.

Зал. да карэкціраваць.

карэкці́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., што.

1. Уносіць карэктывы, папраўкі ў што‑н. Карэкціраваць план. // У ваеннай справе — рабіць карэкціроўку (у 1 знач.). Карэкціраваць агонь артылерыі.

2. Выпраўляць памылкі ў адбітку друкарскага набору. Карэкціраваць кнігу.

карэкціро́вачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да карэкціроўкі (у 1 знач.), прызначаны для яе. Карэкціровачны самалёт.

карэкціро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы, ж.

1. Унясенне паправак у паводку гармат па выніках нагляданняў з назіральнага пункта, самалёта, аэрастата і пад.

2. Тое, што і карэкціраванне.