калары́фер, ‑а, м.
Абагравальны прыбор у выглядзе сістэмы труб, па якіх ідзе гарачая вада, пара або нагрэтае паветра. Паравы каларыфер. Вадзяны каларыфер.
калары́ферны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да каларыфера. Каларыферныя трубы. // Які дзейнічае з дапамогай каларыфераў. Каларыфернае ацяпленне. Каларыферныя сушылкі.
каласава́нне 1, ‑я, н.
Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. каласаваць 1, каласавацца.
каласава́нне 2, ‑я, н.
Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. каласаваць 2.
каласава́цца, ‑суецца; незак.
Тое, што і каласаваць 1; каласіцца.
каласава́ць 1, ‑суе; незак.
Выпускаць колас у працэсе росту (пра злакі). Жыта каласуе. Пшаніца каласуе. // Пра поле, ніву, на якіх пасевы выпускаюць колас. Шумяць, каласуюць зялёныя нівы На вольных прасторах маёй Беларусі. Хведаровіч.
каласава́ць 2, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; незак., што.
Разм. Паўторна абмалочваць каласы, якія засталіся цэлымі пасля першай малацьбы. Каласаваць ячмень.
каласаві́к, ‑а, м.
Разм. Баравік, які расце ў час каласавання жыта. У чэрвені штогод паяўляюцца баравікі. Іх называюць каласавікамі, бо яны растуць у час, калі красуе жыта. Мяжэвіч.
каласавы́, ‑ая, ‑ое.
Які мае суквецце ў выглядзе коласа. Каласавыя культуры. // у знач. наз. каласавы́я, ‑ых. Злакавыя збожжавыя расліны. Раннія каласавыя.
каласа́льнасць, ‑і, ж.
Уласцівасць каласальнага. Каласальнасць будаўніцтва.
каласа́льны, ‑ая, ‑ае.
Незвычайна вялікі, велізарны. Каласальныя сродкі. Каласальныя сілы народа.
[Фр. colossal.]
каласі́сты, ‑ая, ‑ае.
З мноствам каласоў або з буйным калоссем. [Алёша] заплюшчыў вочы і ўбачыў і свой прыгажун-камбайн, і бязмежнае поле пшаніцы — высокай, каласістай. Шамякін.