Verbum

закрэ́пка, ‑і, ДМ ‑пцы; Р мн. ‑пак; ж.

Прыстасаванне для змацавання, замацоўвання чаго‑н.

закрэ́слены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад закрэсліць.

закрэ́сліванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. закрэсліваць — закрэсліць.

закрэ́слівацца, ‑аецца; незак.

Зал. да закрэсліваць.

закрэ́сліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да закрэсліць.

закрэ́сліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.

Зняць, зрабіць несапраўдным што‑н. напісанае, намалёванае, правёўшы па ім адну або некалькі рыс; закасаваць. [Іван Пятровіч] перачытаў напісанае, закрэсліў апошні няўдалы абзац. Васілевіч. // перан. Перастаць надаваць чаму‑н. значэнне, браць пад увагу; адкінуць. Не закрэсліць жыцця, што было. Куляшоў. Пашкевічус хацеў закрэсліць тое, як раней ставіўся да Алеся. Броўка.

закуга́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць кугакаць. // Кугакнуць, пракугакаць. Закугакала сава і змоўкла.

закуда́хтаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць кудахтаць. // Пракудахтаць.

закудла́ціць, ‑лачу, ‑лаціш, ‑лаціць; каго-што.

Зрабіць кудлатым; скудлаціць. Закудлаціць валасы.

закукава́ць, ‑кукую, ‑кукуеш, ‑куку зак.

Пачаць кукаваць. // Пракукаваць. [Дзяўчынка] зусім па-дзіцячаму наставіла губкі і тройчы ціха закукавала: — Ку-ку, ку-ку, ку-ку! Брыль. Недзе далёка зноў закукавала зязюля і адразу змоўкла. В. Вольскі.