Verbum

калары́йнасць, ‑і, ж.

Колькасць калорый у чым‑н. Каларыйнасць каменнага вугалю. Каларыйнасць мяса.

калары́йны, ‑ая, ‑ае.

Багаты калорыямі. Каларыйнае паліва. Каларыйная ежа.

калары́метр, ‑а, м.

Прыбор для вымярэння колькасці цеплыні (у калорыях), якая вылучаецца або паглынаецца целам.

каларыметры́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да каларыметра, каларыметрыі. Каларыметрычныя назіранні.

каларыме́трыя, ‑і, ж.

Раздзел фізікі, які займаецца вымярэннем цеплаёмістасці розных цел.

[Ад лац. calor — цеплыня і грэч. metreō — мераю.]

калары́ст, ‑а, М ‑сце, м.

1. Мастак, які ўмела выкарыстоўвае і спалучае колеры; майстар каларыту (у 1 знач.).

2. Майстар па расфарбоўцы тканін.

[Фр. coloriste ад лац. color — колер.]

каларысты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да каларыту (у 1 знач.), да каларыста. Каларыстычныя спалучэнні. Каларыстычныя здольнасці.

калары́т, ‑у, М ‑рыце, м.

1. Спалучэнне фарбаў, колераў, якое стварае пэўнае адзінства ў карціне, каляровай гравюры, мазаіцы і пад. Светлы каларыт.

2. перан. Сукупнасць характэрных рыс, своеасаблівасць чаго‑н. Каларыт часу. Нацыянальны каларыт.

[Іт. colorito ад лац. color — колер.]

калары́тнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць каларытнага.

калары́тны, ‑ая, ‑ае.

1. Які вызначаецца багатым спалучэннем фарб, колераў (пра карціну, гравюру і пад.). Каларытны пейзаж. Каларытны нацюрморт.

2. перан. Своеасаблівы, характэрны, яркі. Мне адразу спадабаўся гэты своеасаблівы і каларытны цэнтр Палесся. В. Вольскі. І Лявон Бушмар і Сурвіла — гэта яркія, каларытныя вобразы іменна беларускага вясковага капіталіста. Адамовіч.