Verbum

каланіза́тар, ‑а, м.

1. Той, хто вядзе палітыку каланізацыі (у 1 знач.), прыгнятае і эксплуатуе працоўныя масы калоніі (у 1 знач.). Імперыялісты-каланізатары.

2. Той, хто засяляе свабодныя землі; пасяленец, каланіст.

каланіза́тарскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да каланізатара, уласцівы яму. Каланізатарскія метады. // Тое, што і каланізацыйны. Каланізатарская палітыка.

каланізацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да каланізацыі, звязаны з каланізацыяй. Каланізацыйная палітыка.

каланіза́цыя, ‑і, ж.

1. Гвалтоўны захоп якой‑н. краіны і ператварэнне яе ў калонію (у 1 знач.).

2. Засяленне свабодных зямель перасяленцамі, каланістамі.

калані́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Жыхар калоніі (у 2, 3 знач.). Некалі ў Маскве жыў нашчадак даўніх немцаў-каланістаў. Новікаў.

калані́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да каланіст.

калані́сцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да каланіста, каланістаў. Каланісцкая гаспадарка.

калані́ца, ‑ы, ж.

Разм. Калёсная мазь. Пры калёсах корпаецца дзядзька Ігнат. Ссунуў кола і шчодра і клапатліва, нібы масла на хлеб, намазвае на вось каланіцу. Хадановіч. Пахла яшчэ пылам і каланіцай — гэта з-пад калёс. Пташнікаў.

каланіялі́зм, ‑у, м.

Палітыка поўнага эканамічнага, палітычнага і духоўнага заняволення імперыялістычнымі дзяржавамі эканамічна слабаразвітых краін і ператварэння іх у калоніі. Барацьба з каланіялізмам. Змагацца за поўнае знішчэнне каланіялізму.

каланіялі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Тое, што і каланізатар (у 1 знач.).