Verbum

катало́нец,

гл. каталонцы.

катало́нка,

гл. каталонцы.

катало́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Каталоніі, каталонцаў. Каталонскія гарады. Каталонская літаратура.

катало́нцы, ‑аў; адз. каталонец, ‑нца, м.; каталонка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. каталонкі, ‑нак; ж.

Народ, які насяляе Каталонію — вобласць на паўночным ўсходзе Іспаніі.

ката́ль, ‑я, м.

Рабочы, які займаецца выкаткай або падвозам грузаў уручную, на тачцы.

катамара́н, ‑а, м.

Паруснае або маторнае судна з двух карпусоў, размешчаных на некаторай адлегласці адзін ад аднаго і звязаных між сабой агульнай палубай. Пасажырскі катамаран.

[Англ. catamaran з тамільскай.]

ката́нгенс, ‑а, м.

Трыганаметрычная функцыя — тангенс дапаўняльнага вугла.

[Ад лац. co — разам і tangens — датычны.]

катаніза́цыя, ‑і, ж.

Спец. Перапрацоўка лубянога валакна (ільну, канапель і пад.) у бавоўнападобную масу.

катані́н, ‑у, м.

Бавоўнападобная маса, атрыманая з валокнаў ільну, канопляў, джуту і інш.

[Фр. cotonnine.]

ката́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. катацца, катаць.