Verbum

канты́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Уст. Зборнік каталіцкіх царкоўных песень і кантаў ​². З кантычкамі ў руках маліліся на касцельным ганку некалькі жанчын. Чорны.

[Польск. kantyczka.]

кантыя́нец, ‑нца, м.

Паслядоўнік філасофіі Канта, прыхільнік кантыянства.

кантыя́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кантыянства, да кантыянцаў. Кантыянскі ідэалістычны напрамак у філасофіі.

кантыя́нства, ‑а, н.

Ідэалістычны філасофскі напрамак, які сваім вытокам мае вучэнне нямецкага філосафа 18 ст. Канта і яго паслядоўнікаў.

кантэ́йнер, ‑а, м.

Спецыяльная скрыня для перавозкі грузаў. Пад’ёмны кран паволі нёс на гмах кантэйнеры з цэглай. Карпаў. Міма Шчупака праплываюць цяжкія платформы з кантэйнерамі, вагоны з вугалем, цыстэрны з гаручым, лядоўні з прадуктамі... Васілевіч.

кантэ́йнерны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кантэйнера, звязаны з ім. Кантэйнерныя машыны. Кантэйнерная перавозка.

кантэ́кст, ‑у, М ‑сце, м.

Закончаны ўрывак пісьмовай мовы (тэксту), які дазваляе вызначыць сэнс кожнага слова або выразу, што ў яго ўваходзяць.

[Ад лац. contextus — цесная сувязь, злучэнне.]

кантэкстуа́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кантэксту. Кантэкстуальнае значэнне слова.

ка́нтэле, нескл., н.

Карэльскі і фінскі народны музычны інструмент, падобны на гуслі.

[Фін. kantele.]

кантэлі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Той, хто іграе на кантэле. Выступленне кантэлістаў.