напрану́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., што.
Абл. Надзець, апрануць на сябе што‑н. [Карызна] з ліхаманкавай паспешнасцю .. напрануў паліто. Зарэцкі.
напрапалу́ю, прысл.
Разм. Не задумваючыся ні аб чым. Весяліцца напрапалую. Ісці напрапалую. □ [Малодшы лейтэнант:] — У нас у дзесятым класе хлопцы любілі выхваляцца сваімі перамогамі над дзяўчатамі. Я слухаў іх.. і таксама хлусіў напрапалую. Васілёнак.
напрапа́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.
Прапаліць вялікую колькасць чаго‑н.
напрапо́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.
Прапароць, пракалоць вялікую колькасць чаго‑н. Напрапорваць дзірак шылам.
напрапуска́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
1. каго. Дазволіць вялікай колькасці прайсці, праехаць, пранікнуць куды‑н. Напрапускаць людзей у залу.
2. чаго. Дапусціць вялікую колькасць якіх‑н. пропускаў. Напрапускаць заняткаў. Напрапускаць памылак.
напрараза́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.
Прарэзаць, прапілаваць пэўную колькасць. Напраразаць адтулін.
напраро́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што і чаго.
1. Прадказаць. [Савіч:] — «Гангрэны няма. Праз тыдзень будзеш танцаваць. Калі-небудзь станеш добрым хірургам». Напрарочыў стары. Шамякін. Русыя косы і сінія вочы, што пажадаць вам і што напрарочыць? Дубоўка.
2. Прарочаннем наклікаць. Напрарочыць вымову. □ Ледзь толькі дождж перастаў, Галя сказала, капрызна надзімаючы вусны: — Ты напрарочыў дождж. Дамашэвіч.
напрарэ́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.
Тое, што і напраразаць.
напрасава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак.
1. што. Выпрасаваць добра, акуратна. Напрасаваць сукенку.
2. чаго. Выпрасаваць нейкую колькасць чаго‑н. Напрасаваць бялізны.
напрасвідро́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.
Прасвідраваць вялікую колькасць чаго‑н. Напрасвідроўваць адтулін.