Verbum

зако́т, ‑а, М ‑коце, м.

Франтон, звычайна з тонкага бярвення. Акенца круглае ў закоце — Вароты ластаўкам у сад. Бялевіч.

зако́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да закота. Закотнае акенца.

зако́ўвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да закоўваць.

зако́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да закаваць.

зако́ўзаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад закоўзаць.

зако́ўзацца ​¹, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Стаміцца ад доўгага коўзання.

зако́ўзацца ​², ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Разм. Пачаць коўзацца.

зако́ўзацца ​³, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Запэцкацца, забрудзіцца.

зако́ўзаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Запэцкаць, забрудзіць. Закоўзаць падлогу.

зако́ўзваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да закоўзаць.

зако́ўка, ‑і, ДМ ‑коўцы, ж.

Пашкоджанне неарагавелай часткі капыта каня пры коўцы.

зако́ціна, ‑ы, ж.

Разм. Адно бервяно, адна дошка закота. Аляксей адарваў закоціну, паклаў туды сцяг і зноў старанна прыбіў закоціну на месца. Якімовіч.