Verbum

каклю́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

Палачка з патаўшчэннем на адным канцы і з шыйкай і гузікам на другім для пляцення карункаў. Убаку сядзела за каклюшкамі Глебавічна. Караткевіч.

како́ра, ‑ы, ж.

Спец. Ніжняя частка камля хвойнага дрэва разам з перпендыкулярным да яго вялікім коранем, якая выкарыстоўваецца для будаўніцтва барак. // Наогул вывернутае з коранем дрэва; карчага.

како́с, ‑а, м.

1. Тое, што і какосавая пальма (гл. пальма).

2. Плод какосавай пальмы; какосавы арэх.

[Ісп. cocos мн. ад coco — какосавая пальма.]

како́савы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да какоса. Какосавая драўніна. Какосавы арэх. // Які атрымліваецца з какосавай пальмы і з яе пладоў. Какосавы алей.

•••

Какосавая пальма гл. пальма.

како́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

У буржуазным грамадстве — жанчына лёгкіх паводзін, якая жыве на ўтрыманні палюбоўнікаў.

[Фр. cocotte.]

како́шнік, ‑а, м.

1. Старадаўні рускі жаночы галаўны ўбор у выглядзе ўпрыгожанага шчытка над ілбом.

2. У архітэктуры — упрыгожанне на фасадах будынкаў, якое нагадвае па форме такі галаўны ўбор.

каксава́льны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і коксавы.

каксава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. каксаваць.

каксава́цца, ‑суецца; незак.

1. Ператварацца ў кокс. Асабліва цэніцца вугаль, які добра каксуецца.

2. Зал. да каксаваць.

каксава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; незак., што.

Ператвараць каменны вугаль, торф і інш. віды паліва ў кокс, награваючы да высокай тэмпературы.