зачарня́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.
Незак. да зачарніць.
зачаро́ўвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да зачаравацца.
2. Зал. да зачароўваць.
зачаро́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да зачараваць.
зачарсцве́лы, ‑ая, ‑ае.
Які стаў чэрствым, зацвярдзеў. Зачарсцвелы кавалак хлеба з агурком здаюцца незвычайна смачнымі. Навуменка. // перан. Бяздушны, нячулы. Бацька ўслед за дачкою трапіў у вір такіх падзей, якія здольны адрадзіць як уражлівую да новага маладую душу Таццяны, так і зачарсцвелую натуру старога чалавека. У. Калеснік.
зачарсцве́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.
Стаць чэрствым; зацвярдзець. Хлеб зачарсцвеў. □ Дзяжа так усохла і зачарсцвела, Што хлебная завязь звялася. Вітка. // перан. Стаць бяздушным, нячулым. Няўжо ты так зачарсцвела на сваёй рабоце, што страціла ўсялякую цікавасць да людзей? Шамякін. За стол чыноўніцкі.. [Язэп Макаравіч] учапіўся, у паперы закапаўся з галавой.. Ды вось бяда: ён зачарсцвеў душой. Валасевіч.
зачарці́ць, ‑чарчу, ‑чэрціш, ‑чэрціць; зак., што.
Пакрыць лініямі, рысамі; скарыстаць пад чарцяжы. Зачарціць ліст паперы. Зачарціць увесь альбом.
зачаса́ны і зачэ́саны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад зачасаць.