качага́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.
Памяшканне, дзе знаходзяцца топкі паравых катлоў. Матросаў-неграў выселілі з кубрыка, і яны жылі ў вугальнай яме, у трумах, у качагарцы. Шамякін.
качага́рны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да качагара, качагаркі. Качагарная брыгада. Качагарнае аддзяленне.
качага́рыць, ‑гару, ‑гарыш, ‑гарыць; незак.
Разм. Працаваць качагарам.
кача́лка 1, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.
Крэсла з выгнутымі палазамі, на якіх яно качаецца. — Ты помніш, Вера, Адэсу, Люсдорф? — гайдануўшыся ў качалцы, спытаўся Максім Сцяпанавіч. Карпаў. Цёплымі вечарамі, усеўшыся ў качалцы, падоўгу адпачываў [Стальноў] на балконе. Шашкоў.
кача́лка 2, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.
1. Круглая палка для раскачвання цеста або разгладжвання бялізны качаннем. Слаўлю чысты абрус, толькі што пакачаны качалкай, каляны, калі яго маці ў нядзелю раніцай засцілае на стол шырокі. Барадулін. // Прадмет падобнай формы. Сцёпка дастаў з-пад кажуха бляшаную качалку, у якой быў план і ўсякія дакументы. Колас. Усюды былі відаць тоўстыя качалкі пачаткаў. Паслядовіч.
2. толькі мн. (кача́лкі, ‑лак). Прыстасаванне для разгладжвання, качання бялізны.
кача́н, ‑а, м.
Плод капусты: шчыльна звітыя ў галоўку капусныя лісты. Побач зелянелі густыя градкі морквы, завязваліся крамяныя качаны капусты. Якімовіч. Паўз дарогі жанчыны секлі лысыя качаны капусты. Дуброўскі.
кача́нне 1, ‑я, н., зб.
Качаны, галоўкі капусты. За хатамі зелянелі ўтульныя садкі, бялела гусінымі статкамі качанне капусты на агародах. Хадкевіч.
кача́нне 2, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. капаць і качацца.
кача́нны, ‑ая, ‑ае.
Які расце качаном, захоўваецца ў качанах. Качанная капуста.
качаня́ і качанё, ‑няці; мн. ‑няты, ‑нат; н.
Птушаня качкі.
ка́чар, ‑а, м.
Самец качкі. Усюды пырхалі птушкі, .. настойліва клікаў да сябе качак качар. Сачанка.