Verbum

касмаце́нне, ‑я, н.

Разм. Тое, што і касмаццё.

касма́ціцца, ‑маціцца; незак.

Станавіцца, быць касматым. — Нітку няроўна кладзеш, — заўважыла Люда.. — Адна выпадзе — усе астатнія касмацяцца. Савіцкі.

касма́ціць, ‑мачу, ‑маціш, ‑маціць; незак., што.

Разм. Рабіць касматым. Касмаціць матэрыял. Касмаціць валасы.

касмаццё, ‑я, н., зб.

Разм. Пасмы валасоў, звычайна пераблытаныя, ускудлачаныя. Лявону за семдзесят пераваліла. Увесь у касмацці сівых валасоў, у барадзе, у вусах. Ермаловіч.

касма́ч, ‑а, м.

Разм. Пра касматага чалавека або жывёліну; кудлач.

касметало́гія, ‑і, ж.

Галіна ведаў, якая вывучае ўрачэбную і дэкаратыўную касметыку.

касмето́лаг, ‑а, м.

Спецыяліст у галіне касметалогіі. Урач-касметолаг.

касме́тыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

1. Галіна медыцыны, якая распрацоўвае сродкі і мерапрыемствы па падтрыманню здаровага стану і прыгожага выгляду скуры, валасоў і пазногцяў чалавека. Урачэбная касметыка. Кабінет касметыкі.

2. зб. Сродкі для надання свежасці і прыгажосці твару, целу. Аддзел касметыкі ў аптэцы.

[Ад грэч. kosmētikē — майстэрства ўпрыгожвання.]

касметы́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Разм. Спецыялістка па догляду за скурай.

касметы́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да касметыкі. Касметычны кабінет. Касметычныя сродкі.