заля́пацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Разм. Запэцкацца ў што‑н. вадкае, ліпкае.
заля́паць 1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Разм. Запэцкаць чым‑н. вадкім, ліпкім. — Вось як штаны заляпаў. Не адмыеш цяпер. Савіцкі.
заля́паць 2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Пачаць ляпаць. // Ляпнуць некалькі разоў запар. Заляпалі буферы вагонаў, і поезд крануўся. Васілёнак.
заляпі́цца, ‑лепіцца; зак.
Разм. Пакрыцца, абляпіцца чым‑н. ліпкім. Акно заляпілася снегам. // Замазацца, заклеіцца чым‑н. ліпкім, клейкім. Адтуліна заляпілася глінай.
заляпі́ць, ‑ляплю, ‑лепіш, ‑лепіць; зак., што.
1. Запоўніць, замазаць чым‑н. вязкім, ліпкім. Парабкі колькі разоў спрабавалі заляпіць гэтыя бліскучыя літары, але гліна ад ветру трэскаецца і асыпаецца. Бажко. // Закрыць, заклеіць чым‑н. Заляпіць разбітую шыбу паперай. // Разм. Закрыць, закласці чым‑н. Дранкай заляпіў [Сузон] страху на хаце. Галавач. // Наклейваючы што‑н., пакрыць паверхню чаго‑н. Заляпіць усю сцяну афішамі.
2. Абляпіць, пакрыць сабой паверхню чаго‑н. Пакуль Забраліся, снег заляпіў, выбеліў цалкам постаці Прыстрома і Дзераша. Шынклер.
3. і без дап. Разм. Моцна ўдарыць, нанесці ўдар. Заляпіць аплявуху. Заляпіць у вуха.
4. Разм. Рэзка, рашуча зрабіць што‑н.; уляпіць (у 2 знач.). Заляпіць вымову. Заляпіць двойку.
заляпля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; незак.
1. Незак. да заляпіцца.
2. Зал. да заляпляць.
заляпля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.
Незак. да заляпіць.
заляската́ць, ‑качу, ‑кочаш, ‑коча; зак.
Пачаць ляскатаць.
заля́скаць, ‑ае; зак.
Пачаць ляскаць. // Ляснуць, праляскаць. Чалавек, адчуўшы небяспеку, кінуўся да стажка. Чуваць было, як там ён заляскаў затворам вінтоўкі. Федасеенка.
залята́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да заляцець.
заляца́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Разм. Заляцанне да жанчыны; залёты. [Дзяўчына:] — Прыстае стары чорт са сваімі заляцанкамі, як смала. Сяргейчык.