Verbum

карпані́на, ‑ы, ж.

Разм. Марудлівая, непрацаёмкая і малапрадукцыйная работа. [Даўнар] параіў .. [Пазняку] штодзённа бываць у лесе або знаходзіць сабе каля дому якую-небудзь карпаніну. Дуброўскі.

карпа́нне,

гл. корпанне.

карпану́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.

Аднакр. да корпаць (у 1 знач.).

карпарацы́йнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць карпарацыйнага; замкнутасць у межах карпарацыі. Прынцып карпарацыйнасці.

карпарацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да карпарацыі; вузкагрупавы, адасоблены. Карпарацыйныя інтарэсы. Карпарацыйная замкнутасць.

карпара́цыя, ‑і, ж.

Група асоб, аб’яднаных прафесіянальнымі, саслоўнымі і пад. інтарэсамі. Радыёвяшчальная карпарацыя. □ — Вось што, давайце зробім так: даручыце мне весці перамовы ад карпарацыі прысяжных павераных горада Мінска з панам Урублеўскім. Колас.

[Ад лац. corporatio — аб’яднанне.]

карпатлі́васць, ‑і, ж.

Уласцівасць карпатлівага. [Матэматычныя навукі] патрабавалі карпатлівасці, настойлівасці, уедлівасці да дробязей. Быкаў.

карпатлі́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які патрабуе шмат увагі, цярплівасці, намаганняў (пра якую‑н. працу, справу). Карпатлівыя пошукі. □ Пачалася ўседлівая карпатлівая работа над помнікам гвардыі радавому Аляксандру Пасмітнаму. Васілёнак. Цяжкія гэта былі пошукі — патрабавалася карпатлівая даследчая работа. «Звязда».

2. Старанны, руплівы, дбайны. Карпатлівы чалавек.

карпа́цца,

гл. корпацца.

карпа́ць,

гл. корпаць.