Verbum

замалі́ць, ‑малю, ‑моліш, ‑моліць; зак., што.

Уст. Малітвамі выпрасіць дараванне за якія‑н. дрэнныя ўчынкі. Замаліць грахі.

замало́ць, ‑мялю, ‑мелеш, ‑меле; зак.

Пачаць малоць.

замалы́, ‑ая, ‑ое.

Разм. Надта малы; меншы, чым трэба. Можа, птахам корму не хапала? Можа, ў іх быў выган замалы? Арочка.

замалява́цца, ‑лююся, ‑люешся, ‑люецца; зак.

Разм.

1. Захапіўшыся маляваннем, забыцца аб часе. Замаляваўся да вечара.

2. Стаміцца, доўга малюючы.

замалява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак., каго-што.

1. Зрабіць малюнак каго‑, чаго‑н. Чалавек замаляваў .. [Крысціну] такой, якой застаў на гэтай лаўцы некалькі хвілін назад. Васілевіч.

2. Разм. Пакрыць, запоўніць што‑н. малюнкамі. Замаляваць усю старонку.

замане́рыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.

Пачаць манерыцца.

замані́ха, ‑і, ДМ ‑нісе, ж.

Дрэва або кустоўе сямейства араліевых з дробнымі зеленаватымі кветкамі і сакавітымі пляскатымі пладамі.

замані́ць, ‑маню, ‑маніш, ‑маніць; зак., каго-што.

1. Прыцягваючы чым‑н. увагу, заставіць прыйсці, апынуцца дзе‑н.; завабіць. Заманіць ваўка ў пастку. □ Каб як-небудзь заманіць карову ў двор, мая маці вынесла з хаты ражку лушпаек. Сачанка.

2. Прывабіць, захапіць, зачараваць. Заманілі Даніка і гэтыя высокія бярозы, і прыгожыя дарожкі вакол школы. Брыль.

зама́нлівасць, ‑і, ж.

Уласцівасць заманлівага; прывабнасць. Заманлівасць прапановы.

зама́нлівы, ‑ая, ‑ае.

Прывабны, спакуслівы. Там, у заманлівай глыбіні веснавога неба, і сапраўды міргаў жоўтым вокам Марс. Лупсякоў. Вельмі заманлівай была перспектыва заваяваць першынство ў дружыне. Шыловіч.