Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

кабарго́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кабаргі, належыць ёй. Кабарговая шкура.

кабардзі́нец,

гл. кабардзінцы.

кабардзі́нка 1,

гл. кабардзінцы.

кабардзі́нка 2, ‑і.

Народны мужчынскі танец на Каўказе; род лезгінкі.

кабардзі́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Кабарды, кабардзінцаў, належыць ім. Кабардзінская парода коней. Кабардзінскі фальклор.

кабардзі́нцы, ‑аў; адз. кабардзінец, ‑нца, м.; кабардзінка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. кабардзінка ‑нак; ж.

Народ, які складае карэннае насельніцтва Кабардзіна-Балкарскай АССР.

кабарэ́, нескл., н.

У буржуазных краінах — невялікі рэстаран з эстрадай.

[Фр. cabaret.]

каба́т, ‑а, М ‑баце, м.

Уст. Род жаночай цёплай камізэлькі, безрукаўка. З блакітнага, аксаміту кабаты былі зашнураваны ззаду. Белыя рукавы сподніх блузак мелі шмат вышыўкі. Чорны. [Бабка] носіць спадніцу і зверху сарочкі нейкую камізэльку, якую заве кабатам. Якімовіч.

[Укр. кабат з перс.]

кабата́ж, ‑у, м.

Прыбярэжнае суднаходства паміж портамі аднаго мора або адной дзяржавы. Кабатаж чарнаморскіх портаў. Перавозкі кабатажам.

[Фр. cabotage.]

кабата́жнік, ‑а, м.

1. Марак, які плавае на кабатажным судне.

2. Разм. Кабатажнае судна.

кабата́жнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Спец. Быць кабатажнікам; плаваць на кабатажным судне.