завада́тай, ‑я, м.
Разм. Тое, што і завадатар. У часы Скарыны завадатаем у барацьбе выступаў даволі шырокі клас гараджан. Алексютовіч.
завада́тар, ‑а, м.
Разм. Той, хто пачынае, арганізоўвае што‑н.; верхавод, зачыншчык. Была .. [Майка] ў школе верхаводам, завадатарам усякіх гульняў. Лынькоў. Заўсёды і ўсюды знойдзецца свой завадатар, нехта такі, хто становіцца над астатнімі. Васілёнак.
завада́тарка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.
Разм. Жан. да завадатар.
зава́дзіць, ‑дзіць; зак.
Разм. Пашкодзіць, перашкодзіць. Лішняя капейка не завадзіць у кішэні. Лынькоў.
завадзі́ць, ‑ваджу́, ‑во́дзіш, ‑во́дзіць; зак., каго.
Разм. Доўга водзячы, стаміць.
за́вадзь, ‑і, ж.
Невялікі заліў рэчкі або возера з запаволеным цячэннем. Жыве [краснапёрка] звычайна ў сярэдніх пластах вады ў зацішных завадзях і затоках, акаймаваных высокімі зараснікамі травы і чароту. Матрунёнак.
•••
Ціхая завадзь — пра спакойнае, бяспечнае месца. Значыцца, жыве Вільня, бурліць! А яна [Алаіза] думала, што пасля Пецярбурга трапіць у ціхую завадзь. Арабей.
завадне́нне, ‑я, н.
Спец. Нагнятанне, запампоўванне вады ў нафтавыя пласты з мэтай падтрымання і аднаўлення пластавага ціску.
завадні́ць, ‑вадню, ‑водніш, ‑водніць; зак., што.
Спец. Зрабіць завадненне чаго‑н.
завадны́, ‑ая, ‑ое.
1. Які прыходзіцца ў рух заводам 2 (у 3 знач.). Завадная лялька.
2. Які служыць для заводу 2 (у 1 знач.). Завадная ручка. Завадны ключ.
завадня́цца, ‑яецца; незак.
Зал. да завадняць.
завадня́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.
Незак. да завадніць.