заапладзі́раваць, ‑рую, ‑ру еш, ‑руе; зак.
Пачаць апладзіраваць.
заарандава́ць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; зак., што.
Узяць у арэнду. Моўша ліквідаваў свае справы і перабраўся ў Панямонь, а скарбовую зямлю заарандаваў дзядзька Марцін. Колас.
заарандо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да заарандаваць.
заара́ны і заво́раны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад заараць.
заара́цца, ‑аруся, ‑арэшся, ‑арэцца; ‑аромся, ‑арацеся; зак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Прыкрыцца, засыпацца зямлёй. Іржэўнік заараўся.
2. Разм. Захапіўшыся ворывам, забыць на час. Нешта бацька заараўся і на абед не прыехаў.
3. Разм. Стаміцца, доўга аручы. За дзень закасіўся, заараўся.
заара́ць 1, ‑ару, ‑арэш, ‑арэ; ‑аром, ‑араце; зак., што.
1. Аручы, прыкрыць, засыпаць зямлёй. Заараць лубін. □ Малашонак доўга не здаваўся, але ўсё ж штучнае ўгнаенне заараў у глебу разам з гноем. Ермаловіч.
2. Разм. Аручы, захапіць кавалак чужой зямлі, чужога ўчастка. То закосіш чужога трохі, то заарэш, а праз гэта кожны дзень сваркі, панятыя. Галавач.
3. Абл. Узараць. Група партызан — дзесяць падвод — ехала ў вёску памагчы сялянам заараць зямлю пад жыта. Пестрак.
•••
Заараць носам (зямлю) — упасці ніцма ад удару або спатыкнуўшыся.
заара́ць 2, ‑ару, ‑арэш, ‑арэ; ‑аром, ‑араце; зак.
Разм. Пачаць араць.
заарганізава́насць, ‑і, ж.
Празмерная перагружанасць арганізацыйнымі мерапрыемствамі; празмерная рэгламентаванасць. Пераадолець элементы заарганізаванасці і фармалізму. «Звязда».
заарганізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак., што.
Перагрузіць арганізацыйнымі мерапрыемствамі, празмерна рэгламентаваць.
заарка́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., каго.
Злавіць арканам. На ўсім скаку мог заарканіць Касым самага дзікага жарабка, за кароткі час аб’ездзіць яго. Даніленка.
заарка́ньваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да заарканіць.