Verbum

каранці́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да каранціну, звязаны з ім. Каранцінны тэрмін. Каранцінныя мерапрыемствы.

караняно́жкі, ‑жак; адз. караняножка, ‑і, ДМ ‑жцы, ж.

Падклас прасцейшых жывёл (амёб і інш.), якія маюць уласцівасць утвараць часовыя вырасты для перасоўвання і захоплівання ежы.

караняпло́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да караняплода, караняплодаў. Караняплодная расліна.

караняпло́ды, ‑аў; адз. караняплод, ‑а, М ‑дзе, м.

1. Культурныя расліны (буракі, морква, бручка і пад.) з мясістым коранем, які скарыстоўваецца ў ежу, на корм жывёле і для тэхнічных мэт. Кармавыя караняплоды.

2. Патоўшчаныя карані гэтых раслін. Буйныя караняплоды. Скормліваць караняплоды.

каранярэ́зка, ‑і, ДМ ‑зцы; Р мн. ‑зак; ж.

Машына для рэзкі караняплодаў пры апрацоўцы іх на корм жывёле або для іншых мэт.

каранясло́ў, ‑лова, м.

Уст. Слоўнік карэнных слоў і вытворных ад іх; этымалагічны слоўнік.

карапу́з, ‑а, м.

Разм. жарт. Пра маленькага хлопчыка. Аж здзіўляюцца суседзі: — Малайчына!.. Ай, ды Федзя!.. — Вось табе і карапуз. — Гэткі вырасціў гарбуз! Шуцько. / Пра тоўстага нізкарослага чалавека.

карапу́зік, ‑а, м.

Разм. жарт. Тое, што і карапуз. Адзін карапузік, з сінім ад чарніц ротам, відаць, за камандзіра ў іх быў. Кулакоўскі.

карасёвы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да карася. Карасёвая ікра. // Прыгатаваны з карася. Карасёвая юшка.

карасі́на, ‑ы, ж.

Разм. Тое, што і газа. Сядзелі [бацькі і дзяды] у балоце, у твані, не было запалак, карасіны — абыходзіліся без іх. Мележ.