Verbum

кап’які́дальнік, ‑а, м.

Спартсмен, які кідае кап’ё.

кап’які́дальніца, ‑ы, ж.

Жан. да кап’якідальнік.

капялю́ш, капелюша, м.

Галаўны ўбор, мужчынскі — з палямі, жаночы — розных фасонаў. Саламяны капялюш. □ Прытрымліваючы капронавы капялюш, палі якога намоклі і абвіслі, Максім Сцяпанавіч сігаў вялізнымі крокамі. Карпаў. Каля століка пасажыра прайшла кабета ў чорным капелюшы. Бядуля.

[Лац. capellus.]

капялю́шнік, ‑а, м.

Майстар па вырабу капелюшоў.

капялю́шніца, ‑ы, ж.

Жан. да капялюшнік.

капялю́шны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да капелюша. Капялюшная вытворчасць. // Прызначаны для капелюша. Капялюшная стужка.

капялю́шык, ‑а, м.

Памянш.-ласк. да капялюш; невялікі капялюш. Люба надзела капялюшык, узяла пару кніжак і шпарка пабегла ў гімназію. Мурашка.

кап’яно́сец, ‑носца, м.

У старажытнасці — воін, узброены кап’ём; кап’ёўшчык.

капяну́ць,

гл. капануць.

кафта́н і капта́н, ‑а, м.

Даўнейшая двухбортная мужчынская і жаночая верхняя адзежына з доўгімі поламі і падоўжанымі рукавамі. Захінаючы на грудзях кафтан, у якім спала, бо было холадна, маці ўсё яшчэ прыжмуранымі вачамі азірала пакойчык. Арабей. [Ірынка:] Тут мамін ватовы кафтан, адзявай яго. Чорны.

[Цюрк.]