запаўне́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. запаўняць — запоўніць і стан паводле знач. дзеясл. запаўняцца — запоўніцца.
запаўні́цель, ‑я, м.
Спец. Тое, што і запаўняльнік.
запаўня́льнік, ‑а, м.
Спец. Матэрыял зярністай, пылападобнай або валакністай будовы, які ўваходзіць у склад будаўнічых раствораў, бетону, масцік і пад. і не ўступае ў хімічную рэакцыю з вяжучымі рэчывамі. Запаўняльнік бетону.
запаўня́цца, ‑яецца; незак.
1. Незак. да запоўніцца.
2. Зал. да запаўняць.
запаўня́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.
Незак. да запоўніць.
запа́хнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
Пачаць пахнуць.
запаце́лы, ‑ая, ‑ае.
1. Вільготны ад асеўшай пары; запатнелы. [Паўлік] пачаў паліцам выпісваць узоры на запацелай шыбе. Краўчанка. З-за перагародка выйшаў Несцер з запацелай ад холаду бутэлькай.. гарэлкі. Пестрак.
2. Пакрыты потам; спацелы. Маці азірнулася. Запацелы твар выказваў балючую ўтому. Гартны.
запаце́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Зрабіцца вільготным ад асеўшай пары; запатнець. Затуманіліся, запацелі ад пары, нібы заінелі, на кухні вокны, і мне здавалася, што на дварэ зіма. М. Стральцоў.
2. Разм. Пакрыцца потам; спацець. Твары.. [рабочых] ужо запацелі, від[аць] было, што яны працавалі даўно. Кулакоўскі.
запа́шнік, ‑а, м.
Спец. Сельскагаспадарчая прылада для ўзорвання глебы на невялікую глыбіню або для засыпання дасеянага зерня.
запая́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад запаяць.