закруці́ць 1, ‑кручу, ‑круціш, ‑круціць; зак., каго-што.
1. Скруціць; завіць. Закруціць дрот. Закруціць вусы. □ Пані Авяліна пачала папраўляць валасы, каб закруціць на скронях і ля вушэй завітушкі. Бажко. // Загнуць, заламаць. Хтосьці схапіў Юрку за рукі і закруціў іх назад. Курто. // Замацаваць, завязаць (дротам і пад.). Коля стаяў і чакаў, покуль Крамарэвіч закруціў дротам сенцы. Чорны.
2. Абматаць вакол чаго‑н. Закруціць на шыю шалік. Закруціць хустку на галаву.
3. Загарнуць у што‑н., абматаць чым‑н. [Шура] закруціла ў коўдру дзіця, узяла на рукі, выйшла на вуліцу. Арабей.
4. Круцячы, зашрубаваць. Закруціць гайкі. // Павярнуўшы, перакрыць. Закруціць кран.
5. Разм. Моцна захапіўшы, стаміць. — Закруціла мяне любоў з гэтай Лёлькай, месца сабе не знайду. Быкаў.
•••
Закруціць гайку (гайкі) — тое, што і падкруціць гайку (гайкі) (гл. падкруціць).
Закруціць галаву каму — а) выклікаць пачуццё кахання да сябе; б) стаміўшы чым‑н., збіць з толку.
закруці́ць 2, ‑кручу, ‑круціш, ‑круціць; зак.
Разм. Пачаць круціць.
закру́чаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад закруціць 1.
закруча́сты, ‑ая, ‑ае.
Выгнуты, пакручасты. Буйвалы павольна ступалі, важна пешчы свае цяжкія закручастыя рогі. Самуйлёнак.
закру́чванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. закручваць — закруціць 1.
закру́чвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да закруціцца 1.
2. Зал. да закручваць.
закру́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да закруціць 1.
закрыва́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. закрываць — закрыць.
закрыва́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да закрыцца.
2. Зал. да закрываць.
•••
Рот не закрываецца ў каго гл. рот.
закрыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да закрыць.
закрыві́цца, ‑крывіцца; зак.
Разм. Стаць крывым; скрывіцца. Цвік закрывіўся.