капі́ца, ‑ы, ж.
Невялікая капа сена, саломы. [Васіль] падкінуў пару капіц сена з дальняга ўрочышча. Даніленка.
ка́пішча, ‑а, н.
Культавае збудаванне ўсходніх і прыбалтыйскіх славян язычніцкага перыяду.
ка́пка, ‑і, ДМ ‑пцы; Р мн. ‑пак; ж.
Разм. Капля, кропля. Чутно ўжо, як пачынаюць за акном падаць капкі са страхі на зямлю. Галавач. На сурдуце былі сякія-такія плямы, паходжанне якіх можна было б вытлумачыць неасцярожна ўпаўшымі капкамі верашчакі. Колас.
капка́н, ‑а, м.
Паляўнічая звералоўная пастка, якая складаецца з дзвюх жалезных дуг і спружыны. Паставіць капкан на звера. Трапіць у капкан. □ [Антон] узяў учора на капкан [лісу]. Карпюк.
[Цюрк.]
капко́вы, ‑ая, ‑ае.
Зроблены з капку. Капковая камізэлька.
каплепадо́бны, ‑ая, ‑ае.
Падобны на каплю (у 1 знач.). Каплепадобная будова рэчыва.
каплі́ца, ‑ы, ж.
Невялікі царкоўны або касцельны будынак з іконамі без алтара; малельня. На пагорку ўзвышалася капліца — сіняя, з залатым крыжам цэркаўка. Асіпенка. Змоўкнуў звон хаўтурны На старых капліцах. Колас.
каплі́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.
Памянш.-ласк. да капліца; невялікая капліца. На адным канцы сяла старэнькая абымшэлая каплічка. Мурашка. Каля вёскі Лясная, што на Магілёўшчыне, даўно стаіць невялікая каплічка — помнік у гонар бітвы паміж войскамі Пятра І і шведскім корпусам генерала Левенгаўпта. «Полымя».
каплі́чны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да капліцы. Каплічны крыж.
каплу́н, ‑а, м.
Пакладаны певень, якога адкормліваюць на мяса.
[Ад ням. Kapphahn.]