Verbum

карата́ж, ‑у, м.

Геафізічнае даследаванне буравых свідравін.

[Фр. carrottage.]

карата́жнік, ‑а, м.

Той, хто праводзіць каратаж.

карата́жны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да каратажу, прызначаны для яго. Каратажная станцыя.

карата́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак. (у спалучэнні са словамі, якія абазначаюць час).

Разм. Бавіць час так, каб ён праходзіў незаўважна. І жыў ён [Сымон] птушкай пералётнай. Хоць, праўда, ў вырай не лятаў, А больш на печы бестурботна Зімою ночы каратаў. Колас. Прыйшоў працаваць — няма чаго часу каратаць. З нар. // Перажываць час, падзеі і пад. Сумесна гады караталі, Ішлі па дарогах вайны. Калачынскі.

каратка... (гл. каротка...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «каротка...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: каратканогі, караткахвалевы, караткаполы.

караткава́ты, ‑ая, ‑ае.

Крыху карацейшы, чым трэба. Лістоўніца была тоўстая, і караткаватая піла не мела вялікага разгону. Пальчэўскі.

караткадзю́бы, ‑ая, ‑ае.

З кароткай дзюбай.

караткано́гі, ‑ая, ‑ае.

З кароткімі нагамі.

караткано́жка, ‑і, ДМ ‑жцы; Р мн. ‑жак; ж.

Разм. Пра чалавека або жывёліну з кароткімі нагамі.

караткахва́левы, ‑ая, ‑ае.

Які працуе на кароткіх радыёхвалях. Караткахвалевы прыёмнік. Караткахвалевая радыёстанцыя. // Які вядзецца на кароткіх радыёхвалях. Караткахвалевая перадача.