Verbum

кандыда́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кандыдата. Кандыдацкая дысертацыя. Кандыдацкі дыплом.

•••

Кандыдацкі мінімум гл. мінімум.

Кандыдацкі стаж гл. стаж.

канды́ль, ‑ю, м.

1. Сорт яблыні.

2. Прадаўгаваты плод гэтай яблыні.

[Ад грэч. kandilon — лампада.]

канды́тар, ‑а, м.

Спецыяліст па прыгатаванню кандытарскіх вырабаў. // Уст. Гаспадар кандытарскай.

[Лац. conditor.]

канды́тарскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да вытворчасці прысмакаў, салодкіх мучных вырабаў або да гандлю імі. Кандытарская фабрыка. Кандытарскі магазін.

2. у знач. наз. канды́тарская, ‑ай, ж. Магазін, які прадае кандытарскія вырабы.

кандыцы́йнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан кандыцыйнага. Кандыцыйнасць масла.

кандыцы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які адпавядае ўстаноўленым стандартным нормам, даведзены да кандыцыі. Кандыцыйнае насенне. Кандыцыйны тавар. // Прызначаны для забеспячэння патрэбнай тэмпературы, вільгаці і саставу паветра ў памяшканні. Кандыцыйная ўстаноўка.

канды́цыя, ‑і, ж.

1. Норма, якасць, якім павінен адпавядаць той або іншы тавар, матэрыял і інш. Давесці да пэўнай кандыцыі. Пасяўная кандыцыя насення.

2. Уст. Умова дагавору, пагаднення. Выгадныя кандыцыі. Кандыцыі гандлёвага пагаднення.

[Лац. conditio.]

кандыцыяне́р, ‑а, м.

1. Устаноўка для забеспячэння патрэбнай тэмпературы, вільготнасці і саставу паветра ў памяшканні.

2. Апарат для цеплавой апрацоўкі збожжа ў мукамольнай вытворчасці.

кандыцыяні́раваць, ‑руш, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Прывесці (прыводзіць) у адпаведнасць з пэўнымі нормамі, патрабаваннямі. Кандыцыяніраваць збожжа. Кандыцыяніраваць паветра.

кандэ́ла, ‑ы, ж.

Асноўная адзінка сілы святла ў Міжнароднай сістэме адзінак; свяча.

[Ад лац. candela — свяча.]